մենամարտիկ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [mɛnɑmɑɾˈtik]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ մե•նա•մար•տիկ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- մենամարտությամբ կռվողներից յուրաքանչյուրը։
- մենամարտախաղի մասնակցող մարզիկ։
- (հնց․) Ըմբիշ։
Հոմանիշներ խմբագրել
- միայնամարտիկ։
- տե՛ս Ըմբշամարտիկ, Ըմբիշ
Արտահայտություններ խմբագրել
| Հոլովում |
| մենամարտիկ | մենամարտիկներ | |
|---|---|---|
| Ուղղ. | մենամարտիկ | մենամարտիկներ(ը) |
| Սեռ. | մենամարտիկի | մենամարտիկների |
| Տր. | մենամարտիկի(ն) | մենամարտիկների(ն) |
| Հայց. | մենամարտիկ(ը) | մենամարտիկներ(ը) |
| Բաց. | մենամարտիկից | մենամարտիկներից |
| Գործ. | մենամարտիկով | մենամարտիկներով |
| Ներգ. | մենամարտիկում | մենամարտիկներում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։