մենամուսնություն

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [mɛnɑmusnutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ մե•նա•մուս•նու•թյուն 

Գոյական

Բացատրություն

1. ամուսնության ձև, որի ժամանակ զույգերից յուրաքանչյուրն իրավունք չունի միաժամանակ մեկից ավելի ամուսին ունենալու, միակնություն և միայրություն
2. արուի զուգավորությունը միայն մեկ էգի հետ մի շրջանում կամ մշտապես

Հոմանիշներ

1. միայրություն, միակնություն(ամուսնության ձև, երբ զույգերից յուրաքանչյուրը իրավունք ունի միայն մեկ ամուսին ունենալ)

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր
ամուսնություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։