Հայերեն
Դասական ուղղագրութեամբ՝ մենասիրություն
վանկեր՝ մե•նա•սի•րու•թյուն
Ստուգաբանություն
խմբագրել
Գոյական
- մենասեր լինելը
- մենասերի արարք` վարքագիծ` կյանք
- առանձնասիրություն, մեկուսասիրություն, միայնասիրություն (մենասեր լինելը)
- տե՛ս անմարդամոտություն
Արտահայտություններ
խմբագրել
| Ան արտաքին հոլովում
|
|
|
Եզակի թիվ |
Հոգնակի թիվ
|
| Ուղղ. |
մենասիրություն(ը) |
մենասիրություններ(ը)
|
| Սեռ. |
մենասիրության |
մենասիրությունների
|
| Տր. |
մենասիրության(ը) |
մենասիրությունների(ն)
|
| Հայց. |
մենասիրություն(ը) |
մենասիրություններ(ը)
|
| Բաց. |
մենասիրությունից |
մենասիրություններից
|
| Գործ. |
մենասիրությունով |
մենասիրություններով
|
| Ներգ. |
մենասիրությունում |
մենասիրություններում
|
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
