Հայերեն
Դասական ուղղագրութեամբ՝ մեներգիչ
վանկեր՝ մեն•եր•գիչ
Գոյական
- խմբի մեջ միայն ինքը կամ առանձին երգող անձ, մենակատար երգիչ
- մեներգակ, մեներգու (մենակատար երգիչ)
|
Եզակի թիվ |
Հոգնակի թիվ
|
| Ուղղ. |
մեներգիչ(ը) |
մեներգիչներ(ը)
|
| Սեռ. |
մեներգչի |
մեներգիչների
|
| Տր. |
մեներգչի(ն) |
մեներգիչների(ն)
|
| Հայց. |
մեներգչի(ն) |
մեներգիչների(ն)
|
| Բաց. |
մեներգչից |
մեներգիչներից
|
| Գործ. |
մեներգչով |
մեներգիչներով
|
| Ներգ. |
մեներգչում |
մեներգիչներում
|
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
