ցավի կսկիծի արտահայտություն է ◆ «Ա՛յ տաքի կարոտ նրա մերը մեռնի, տեսնես կուշտ կերել է՞»։ (Հրանտ Մաթևոսյան)
(մերը չմեռնի) նախատինքի, դժգոհության արտահայտություն է ◆ - Հա՛յ քու մերը մեռնի, Նոխուտի Քաչալի անուն չես լսե։◆ - Մերը մեռնի, ինչ տեսակ բնություն ունի մարդ արարածը։ Գրիգոր Բալասանյան◆ - Վա՜յ քո մերը մեռնի, էս ի՞նչ արիր։ «Սովետական գրականություն»◆ - Հլա Իլանչալան չեմ հասել, անտեր բուքը վրա տվեց։ Ապարան ա, է՜, մերը չմեռնի։ (Խաժակ Գյուլնազարյան)
(մերը չմեռնի, նանդ մեռնի) հիացական, գովեստի արտահայտություն է ◆ Մի խանչալ առավ, սկավ ջրի տակ, մերը մեռնի Քաչալի։◆ - Մերը չմեռնի, սրան Երեմ կասեն, աչքը տեսավ, ճիշտ գնահատականը պատրաստ է։ Գրիգոր Բալասանյան◆ Հապա՜, մերը չմեռնի Պետրոսի ձիերի, նրանց նման ձի որպե՞ղ կա։ Ստեփան Զորյան◆ - Ո՞վ է հիվանդ։ Մերը չմեռնի, տասը առողջ մարդ կմաշի։ ◆ Է՜, նանդ մեռնի, Ասլան-բալասի։
