Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ մ(ը)զ•մ(ը)•զուն 

  1. Վան՝ ախորժելի, դուրեկան (գինի խմելիս) լսվող ձայնի մասին ◆ Մեր Շաղբաղու գինին Շամբանիո գինին է և գերազանց է, նա իր հրապուրիչ գունով, հոտով ու մզմզուն ձայնով կոկորդ կը դյութե։ (Գարեգին Սրվանձտյան)

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։