միաբնակություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [mjɑbnɑkutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ միաբնակութիւն
վանկեր՝ մի•ա•բ(ը)•նա•կու•թյուն
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- (կրոն․) միաբնակ լինելը
- աստվածաբանական կոնցեպցիա, որը Հիսուս Քրիստոսի ընդունում է մի աստվածային բնություն ոչ երկու աստվածային ու մարդկային
Հոմանիշներ խմբագրել
- (կրոն․) միադավանություն, միապաշտություն, միանձնադավություն, մովսիսականություն (միաբնակ լինելը)
- տե′ս հայադավանություն
- տե′ս բնակակցություն
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։