Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [mid͡ʒin hɑjɛˈɾɛn]

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Բացատրություն

  1. (լեզվբ․) հայերենի այն որակը, որը որպես միջբարբառային հաղորդակցման միջոց և գրական լեզու օգտագործվել է X-XII-ից XVI-XVII դարերի ընթացքում

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. հին ռամկորեն, նախնյաց ռամկորեն, Կիլիկյան աշխարհաբար, Կիլիկյան հայերեն

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։