(գոնե) մի․․․ անգամ (աստված) ◆ Մի տխրատեսիլ գուցե գերեզման, Անցվորականիվ խնդրե մի բերան, Ողորմի ասել Հովհաննես Թումանյան◆ Մի բերան սուտն էլ դառնում է թախիծ Համո Սահյան◆ Դեռ վա՜ չարած նա մի բերան, Արջը տակովն արավ նրան ԱթԽ ◆ Կէթա մի ղայ ֆախանա [«սրճարան»,] մի քանի բերան հաղ կասի ◆ Դուք ամմենքդ էլ ձեր արդար բերնով մե֊մե֊բերան ասսուն աղաչեք, օր [«որ»] մուրազս կատարի
երկար ու ձիգ, միալար, շարունակ ◆ Ամեն մարդ էլ, ով որ լըսումՀենց մի բերան էն էր ասում․․․։ ◆ Գառները, ուլերը մեկ բերան շարունակեցին լալ, մե՜, մմմմմմմմմմմմմե՜ (Հակոբ Մնձուրի)
(արևմտհ․) մի կտոր, մի քիչ ◆ Վերջը էշը վսեմափայլ/ Ասավ․- Սա է միակ մեղս,/ Արտի մոտով անցած տեղս,/ Հակառակ է չարը բարուն,/ Ես մի բերան զարկի գարուն։ ԱթԽ ◆ Աղոթքը ըրած․․․ տուները քաշված կ'ըլլան՝ բերան մը բան ծամելու։ Հակոբ Օշական◆ Ու բարձրանում/ Այս բազմահարկ բոլոր շենքերից վեր/ Որ պաղ հորիզոնից մի բերան մով պոկի։ Պարույր Սևակ
