մեկին ամոթանք տալ, երեսին թքել ◆ Ինչպե՞ս կնայեին մարդիկ իր վրա կնոջը լքլեու համար... Ելենա Բեգլարովնան չէ՞ր թքի իր վրա, չէ՞ր խայտառակի ինքը ողջ պատմության մեջ։ (Վահան Թոթովենց)◆ Մեծ ու փոքր թքելու են իրա վրա, որ էդ հասակում սասաղավել է... ընկել ջահել-ջուհուլների ետևից։ Մաթևոս Դարբինյան◆ Այդ թուղթե շերեփը պարզեմ աշարհին, և թքնեմ անոր արդարության կամ սուտերուն վրա:
արհամարել, արհամարհանքով վերաբերվել ◆ -Կռվի մեջ, թշնամու առաջ զենքը նետող և փածչողի դերն ես առաջարկում կատարելու... Եվ այսուհետև, չէ՞ որ ես ինքս հենց առաջի՛նը կթքեմ ինձ վրա։ Վրթանես Փափազյան◆ -Մեր շեմքը մտնում ու մեր վերա թքում են, մեզ կեղտոտ ու ապականված անունն են տալիս։ (Պերճ Պռոշյան)◆ Վերեն, բարձրեն կը թքնեն իր վրա, կարհամարեն ու կը նվաստացնեն զինքը։ Շահան Շահնուր◆ Ո՞ւրկե և ինչո՞ւ, մեղքի մեջ այս առատությունը, վայելչությունը, մանավանդ հասարակաց կարծիքին վրա թքնելու լրբությունը։ Հակոբ Օշական◆ Իսկ ես, / Ոնց որ տրիբուն, / Ոնց որ ըմբոստ ըմբիշ- / էդ բոլորին թքե՛լ եմ դեռ երեկ։ Եղիշե Չարենց
արհամարելով թողնել հեռանալ ◆ Չթողնի՞ հեռանա, չթքի՞ ամեն ինչի վրա, գլունն առնի ու փախչի։ Պերճ Զեյթունցյան◆ Վերջը թքեց թերթի վրա էլ, ամեն ինչի վրա էլ, գնաց Էջմիածին, կուսակրոն ձեռնադրվեց։ Ն-Դ ◆ Կը մտածեմ թքնեմ բոլոր շրջապատիս վրա, կտրեմ քեզի պես բոլոր կապրես, ելլեմ երթամ ուրիշ աշարհ մը, ուրիշ մարդոց մեջ։ Լևոն Շանթ
հրաժարվել, քաշվել հեռանալ ◆ Ինձ այնքան վշտացրեց, որ պատրաստ էի թքել և գրականության և կյանքի վրա: Հովհաննես Թումանյան◆ -Մոտեցել են օրերը, երբ դուք ամենքդ էլ պիտի ստիպվեք ձեր գլունն օտարի առաջ ծռել, ձեր կրոնի վրա թքել: Վրթանես Փափազյան
