(բրբ․), (արևմտհ․) մե թիքա հաց, ապրուստի (դույզն) միջոց ◆ - Դառը քրտինքով մի կտոր հաց ոնց ըլնում ա, աշխատում ենք ամենքս էլ։ «ՍՀ» ◆ Ինձ մեկ կտոր հաց տա ու ես՝ գիշեր-ցերեկ ընկնիմ գեղեգեղ ու մեր ազգի արած բաները հավաքեմ։ (Խաչատուր Աբովյան)◆ Մեր ապրուստն ի՞նչ է. - մի կտոր չոր հաց, Էն էլ հրեն հա՜ - երկնքից կախված։ Հովհաննես Թումանյան◆ - Նախախնամություն մի պատառիկ ցամաք հաց ալ խնայած չէ, կապրինք կերպիվ իվիք [«մի կերպ»]։ (Պերճ Պռոշյան)◆ Չէ՞ որ նա էլ դառն աշխատանքով էր ճարում իր իր կտոր հացը: (Նիկողայոս Մամիկոնյան)◆ Կտոր մը հաց ու քիչ մը ապահովություն Ունեցողները բարի երևալե կը վախնային։ Վազգեն Շուշանյան◆ - Այլապես, այդ օրերուն ... պատառ մը հացին ետևեն կը վազեինք։ Վահրամ Մավյան◆ Թշվառության և չքավորության ճանկին տակ տառապյալ՝ չոր հացի կտորի մը կը զոհեն ամեն բան, որ սովամահ չկորնչին։ Մամ. ◆ - Գնա՛, էնենց մե թիքա հաց ճարե ու էն մե թիքա հացով դե՛դիտ ու քվի՛րտ պահե։ Սունդ. ◆ Շերտ մը հացի համար լոկ՝ դուն կը մեռնիս ամեն ժամ։ ԳԱդ.
(արևմտհ․)(խսկց․) մի քիչ, աղքատիկ ուտելիք ◆ Ասում է՝ մեղք է, գեղացի երեխա է, թող կենա, մի կտոր հաց է, ուտի։ Հովհաննես Թումանյան◆ - Դու ուրիշի դռանը մի փոր հացով աշխատող մշակ ե՞ս, որ վիզդ ծուռ սպասես, թե ե՛րբ են քեզ մի կտոր հաց տալու։ «Հայաստանի Հանրապետություն»◆ - Մարդուն ի՞նչ է պենք. կտոր մի հաց. ամամն մի ճաշ։ Մուշեղ Գալշոյան◆ «Նախընտրելի է պատառ մը հացով սիրող ապրիլ, քան թե ճոխության մեջ առանց սիրո» Վահրամ Մավյան◆ Նրան միայն ցամաք հաց են տալիս մի փշրանք հացի համար։ (Լեո)◆ - Ես միս մինակ, անտեր, ծերունի կնկուկ մըն եմ ... բարի մարդոց բրդոն մը հացավ կապրիմ։ Վահե Հայկ◆ - Իրենց կործանումին մոխիրներեն, փայտե տաշտերու առաջ ժրաջանորեն ծնրադիր, Սովամահերուն համար, աճպարանքով, բաժին մը հաց կը թխեն։ Սիամ.
թեթև ուտելիք ◆ «Վաստակած» ու «հոգնած» բժիշկն առաջարկում է որևէ հարմար տեղ մտնել ու մի կտոր հաց ուտել։ Երեկոյան Երևան
