մղկտոց
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [mʁktɔt͡sʰ]
վանկեր՝ մ(ը)ղ•կ(ը)•տոց
- Արարատյան, Ղարաբաղ, Կարին՝ դառն՝ աղիողորմ ձայն, կսկիծ, ցավ ◆ Աղվեսն ընկել էր թակարդը և մղկտոց էր գցել, որ ասես աղաչում էր, որ իրեն բաց թողեն։ Սերո Խանզադյան
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։