մնջալելուիա
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ մ(ը)ն•ջա•լե•լու•ի•ա
- Կարին, Ախալցխա՝ մունջ ալելուա, հին սովորություն, ըստ որի դեկտեմբերի 31-ի երեկոյան, Նոր տարին սկսվելու լուսադեմին ալելուա էին ման գալիս իրար տները և երդիկից տոպրակ կամ գուլպա էին կախում, իսկ տանեցիք տոպրակի մեջ ուտելեղեն կամ այլ ընծաներ էին դնում, որը կախողը վեր է քաշում և գնում ուրիշ տուն կամ խանութ
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։