մոլոքուր
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ մո•լո•քուր
- Սեբաստիա, Խարբերդ, Բալու, Դերսիմ, Քղի՝ մաշկային հիվանդություն, որի ժամանակ մարմնի վրա դուրս են գալիս կարմիր կամ սպիտակ մանր բշտիկներ և սաստիկ քոր առաջացնում ◆ Մոլոքորից առողջանալու համար մերկանում, փաթաթվում են այծի մազերից հյուսված մեզարի մեջ։ Ահ ◆ Մոլոքվոր մոլոր կեցիր, յէս կէրթամ դու հոս կեցիր (Ժող.երգ)։ ◆ Սաթո մամը մոլոքվոր էր Էղե, ձեռքերը սաղ դուս էր տվե։ (Ձեռագիր)
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։