մուլիկ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [muˈlik]
վանկեր՝ մու•լիկ
- Արարատյան՝ տակևանց գործող, խորամանկ, երեսանց իրեն խեղճ՝ միամիտ ձևացնող, իսկ տակից իր հաշիվը լավ իմացող ◆ Շաքրոն շատ մուլիկ մարթ է, իրան գործը տըկեն կը բռնէ ու միշտ չոր կէլնէ։ (Ձեռագիր)
- Համշեն՝ խեղճ, խղճալի ◆ Ինչ մուլիկ մաշտ ա։ (Ձեռագիր)
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։