Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ մ(ը)ռ•ճիկ 

  1. Վան՝ մի տեսակ բույս՝ դեղնագույն սպիտակ ծաղիկներով և կաղինի մեծությամբ արմատով, որ ուտում են

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։