Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ մտածութիւն

վանկեր՝ մ(ը)•տա•ծու•թյուն

Կազմություն

Արմատ՝ մտած, վերջածանց՝ -ություն:

որևէ խնդրի մասին կազմված՝ արտահայտված դատողություն կամ դատողությունների ամբողջություն ◆ Նատոն րոպեական մտածությունից հետո պատասխանեց յուր ընկերուհուն։ (Րաֆֆի)
մտածմունք, խոհ, միտք ◆ Հանկարծ սենյակը մթագնեցավ, ծերունին արթնացավ իր մտածությանց քունեն: (Միսաք Մեծարենց)
տե՛ս մտածողություն ◆ Մտածության համար սահման որոշելն անկարելի է: (Մուրացան)

դատողություն, կշռադատություն, տրամաբանություն, մտածողություն (դատողությունների ամբողջություն)
մտածմունք, մտածում, խորհրդածություն, խոհ, միտք (մտածելը)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։