յաբա
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [jɑˈbɑ]
վանկեր՝ յա•բա
- Նոր Բայազետ, Ղարաբաղ, Հավարիկ, Երզնկա, Համշեն՝ երկճղի բերան ունեցոծ երկաթակոթ երկրագործական գործիք՝ հնձած խոտը հավաքելու՝ շուռ տալու համար, երկաթե եղան, երկժանի ◆ Յաբեն շպրտելիս ու խոզի փորումը մեր մըննիլը մին ըլավ։ (Ձեռագիր)
- երեք կամ չորս մատնանի փայտե եղան, որով թեղը քամուն են տալիս՝ էրնում են, հեծանոց, հոսելի
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։