յաբան
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [jɑˈbɑn]
վանկեր՝ յա•բան
- Թբիլիսի, Հավարիկ, Կարին, Վան՝ ամայի, անմարդաբնակ ◆ Նրա կապած տիղը թուրմեմ, յաբանա տիղ է ըլում։ (Գրիգոր Տեր-Ալեքսանդրյան) ◆ Պուճուր ախպերը քյինից անց կացավ յաբանա չոլեր, քոլեր, անց կացավ անճանաչ տղեր։ Հժհք
- Արարատյան, Ղարաբաղ՝ լայնարձակ դաշտ
Արտահայտություններ խմբագրել
- հոգիս յապանը չեմ կտեր, Պոլիս՝ հոգիս կորցնելու միտք չունիմ, սուտ՝ անօրեն բան չեմ անի
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։