Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ յա•թախ 

  1. Ամասիա, Կարին, Պոլիս՝ անկողին ◆ Մենք քեզի ի՞նչըխ տեղ տանք, ոչ յաթախ ունինք, ոչ ծիուդ տեղ։ Հժհք
  2. Կարին՝ թաքցրած գողուն
  3. բարձր լեռնային արոտավայր
  4. Ղարաբաղ, Հավարիկ՝ մակաղատեղ, ոչխարի փարախ (արոտավայրում) ◆ Յաթաղը գել ա ընկել։ (Նիկողայոս Մամիկոնյան) ◆ Կերթա ման քուքա օրա, մե տեղըմ օխչրի յաթաղ կտեսնի, կէրթա նստի կը, բոլորը կայե օր կուռուճիկմ կաթ է կթած, էդորեն քիչըմ հեռու նստի կը։ Հժհք
  5. Ամասիա՝ որջ (առյուծի և այլն)
  6. Հավարիկ՝ պահպանում
  7. Ամասիա՝ ավազակների՝ գողերի հավաքատեղի՝ որջ

Արտահայտություններ խմբագրել

  1. յաթաղ ձգել, Պոլիս՝
  2. յաթախ փռել, Վան՝ անկողին բանալ, անկողին գցել ◆ Լուսիկ, Լուսիկ, վար էկո, յաթախ ձըգեմ։ - Յաթախ փռի, - դարձավ Մխոն Խսկուհուն։ Գուրգեն Մահարի
  3. յաթախ տալ, Արարատյան, Կարին՝ մակաղել, պառկե հանգստանալու ◆ Ձիանս էտդեղ յաթաղ էին տվել։ Հժհք
  4. պառկել, մեկնել ◆ Ըստի էլ մի լավ տըմզկվում են ու էթըմ յաթաղ տալի իմ փալանդուզխանեն։ (Խաթաբալա)
  5. Կարին՝ դադար տալ, հանգիստ տալ ◆ Շուդ կէրթան թե քիչ, աստված գիտե, քիթ քարին որ հասնին, էսիկ դըվընուն յաթաղ կուտա, ընկերոչը կսպասե։ Հժհք
  6. յաթաղը բուսած սունկ, Կարին՝ ատ մեծ փափախ դրած կարճահասակ մարդ ◆ Հըլը մեմ իդոր թիզուկես պոյին ու կալ փափխին աշեցեք, կըսես յաթաղը բուսած սունկ ըլի։ (Հակոբ Մանանդյան)
  7. յարը յաթաղ, անկողին, տեղաշոր ◆ Շարը չադըր, յարը յաթաղ, Առին օռդուն, ինգյան ճամբախ։ (Քյոռ Օղլի)
  8. յաթախ թուրախ, Նոր Նախիջևան՝ անկողին և նամն բաներ ◆ Մեր արժանապատիվ տեր սրան ալ արթըղ ալայ մալայ չլտըրմիշ արիլ է, իրեն յաթախ թուրախով, քառավաթ մառավաթով տահա պահարին փերեսելիքցը էղիլ է։ (Խաթաբալա)
  9. շան յաթաղը հացի փշրանք չի ըլնի, Կարին՝ ուժեղի գողոնը մանր-մունր բան չի լինի՝ մեծ բան կլինի
  10. յաթխով պառկել (հիվանդանալ, Կարին՝ անկողնով հիվանդ պառկել, ծանր հիվանդանալ ◆ Մեկ օր էլ հերը գալում է, տուն հիվանդանում, պառկում է ծանդր յաթխով: Հժհք

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։