յալ

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ յալ 

յալ 1

Արարատյան, Նոր Բայազետ, Ղարաբաղ, Գանձակ, Հավարիկ, Ուրմիա, Նոր Նախիջևան, Կարին, Համշեն՝

1. ձիու պարանոցի մազափունջ, բաշ ◆ Ասոնք տեսնին կը օր գիշերները իրանց ձիան յալը զայիմ հուսեն կը։ (Երվանդ Լալայան) ◆ Քյահլան ձիու յալն ու պոչն էլ տակիցը խուզեցին, շինեցին նոր ցկնած քուռակ։ (Պերճ Պռոշյան)
2. Հավարիկ՝ (անարգ․) մազեր (կանանց)

յալ 2

1. Մոկս, Խիզան, Շատախ՝ գնալ

յալ 3

1. Արարատյան, Ղարաբաղ, Գանձակ, Կռզեն՝ բարձունք, մեծ բլուր ◆ Ոչխարը յալը կտրեց, գերանը կտրեց, յալնըվեր վազ տվավ։ (Նիկողայոս Մամիկոնյան) ◆ Ըխճըկորանցը մեծ քերը ասըմ ա․ –Վախում մեքյ, հենց ա ապան յալումը, հնե, պենջակը ըրեվում ա, եկեքյ կյնանք ապուն կոշտը։ Հժհք

յալ 4

1. Ամասիա՝ կովի՝ եզան կեր, որ պատրաստում են թեփով՝ աղով և գոլ ջրով

յալ 5

1. Նոր Նախիջևան՝ գործածվում է կապակցության մեջ

Արտահայտություններ

1. յալ անել - հանգստանալ ◆ Սալտաթներեն որը յալ կեներ էրկու իրեք օր։ Ռափայել Պատկանյան

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։