յաշմաղ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ յաշ•մաղ
Պոլիս, Կարին, Շիրակ, Եվդոկիա, Մարզվան՝
- կանանց երեսի քող
- Ամասիա՝ լաչակ
- քաղի կամ գլխի փաթթոցի այն մասը, ոևը դեմքի վրա բերելով բերան ու քիթը ծածկում են ◆ Առվոտուն թունիր բոց, Կախիր յաշմաղ, թորկիր պոչ։ Ահ
Արտահայտություններ
խմբագրել- էրկան քող հարսին, մի՛ ասի յաշմաղդ կարճ է - անհարկի դիտողություն մի անի
Աղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։