յարաղ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ յա•րաղ
Արարատյան, Թբիլիսի, Ղարաբաղ, Մեղրի՝
- զենք ◆ Լավ ձին ու լավ յարաղը մուրազ է։ (Գրիգոր Տեր-Ալեքսանդրյան) ◆ Հրես կգա իմ յարը, Վրեն կապած յարաղը։ Ահ
- (փխբ․) միջոց, հնար ◆ Ի՞նչ մոգոնիմ, էլ յարաղ չէ մընում ինձ։ (Գարեգին Սևունց)
Արտահայտություններ
խմբագրել- յարաղ-ասպաբ - զենք ու զրահ ◆ Իմ ջանը, որ կա սաղ փոլատից ա, թուր, թվանք, յարաղ-ասպաբ, որ ասես, ճար չի անի։ Հժհք
- յարաղ-ասպար - Արարատյան՝ զենք ու զրահ ◆ Թաքավորի աղջիկը ․․․ ձին նստեց, յարաղ-ասպարը կապեց ու քշեց դպա իրա աղբոր մոտ։ Հժհք
- ուսումը խելքի յարաղն է - ուսումը միտքը զինելու միջոց է, ուսումը մտքի զենքն է
Աղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։