յաքա
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [jɑˈkʰɑ]
վանկեր՝ յա•քա
- Թբիլիսի՝ առանձին ◆ Ակնիրը յաքա կու ծախիլ տամ։ (Գարեգին Սևունց) ◆ Յաքա տուն չըռնիս քիզ համա։ (Գարեգին Սևունց)
- (լեզվբ․) արևմտյան Հնդկաստանում խոսվող լեզու․ պատկանում է հնդեվրոպական ընտանիքի հնդ-իրանական ճյուղի հնդկական ենթաճյուղին
Արտահայտություններ խմբագրել
- յաքա-յաքա, առանձին-առանձին, ջոկ-ջոկ
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։
- Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։