յուխում

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [juˈχum]

վանկեր՝ յու•խում 

1. Կարին՝ կեղտոտելը
2. (փխբ․) կռիվ, խառնակությունը գցել ◆ Տղան ասըմ ա «Ախր ես օզում չըմ, վըեր մըեր տոնը կնեգյ կյա, մըեր տուրփ օջախը յուխտուտցնե:» ՆԼՂժբ

Արտահայտություններ

1. յուխումը տալ
   1. վերջը տալ, վերջացնել ◆ Արղվեսը մեր հավերի յուխումը տվեց։ (Տիգրան Նավասարդյան) ◆ Այ հարա, - ասում ա, - կա չկա՝ սա ա իմ ճուտերի յուխումը տվողը։ Հժհք
   2. սպանել, ոչնչացնել

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։