յուրահատուկ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [juɾɑhɑˈtuk]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ իւրայատուկ
վանկեր՝ յու•րա•հա•տուկ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ածական
- իրեն հատուկ, առանձնահատուկ
Հոմանիշներ խմբագրել
- առանձնահատուկ, ինքնահատուկ, մասնահատուկ, ներհատուկ, բնորոշ, յուրակերպ, յուրաբնույթ, յուրատեսակ, յուրատիպ, յուրօրինակ, ինքնաձև, ինքնօրինակ, բնուրույն
- տե՛ս առանձին
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։