նալբաքի
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ նալ•բա•քի
- Սեբաստիա՝ լայն ու ոչ խոր ափսե, պնակ ◆ Կողակի նալբաքիքը ամեն տեղ շարած էր։ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ Հացից հետո տղեքը ձեն տվին,- ափեր, խեչ փունջ։ Էն սհաթը մին էլ տեսնինք, աչքդ բարին տեսնի, շուջուխ կասեն՝ կռան պես հաստ, ալանի՝ մի նալբաքու լենությունով, կլպած ու անկլոլիլ դեղձի չիր՝ խուրմի պես քաղցր... տեփրի մեջը լցրած՝ դրին մեջտեղ։ (Պերճ Պռոշյան)
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։