նախադասություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [nɑχɑdɑsutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ նախադասութիւն
վանկեր՝ նա•խա•դա•սութ•յուն
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- (լեզվբ․) քերականական ձևավորումով առարկայի ստորոգումը ներկայացնող բառ կամ բառերի կապակցություն, որ արտահայտում է ինչպես օբյեկտիվ իրականությունը, այնպես էլ խոսողի վերաբերմունքը այդ իրականության նկատմամբ ◆ Համառոտ նախադասություն: ◆ Գլխավոր նախադասություն: ◆ Միջանկյալ նախադասություն: ◆ Էս նախադասությունները եթե առնենք ու բառացի թարգմանենք... կտեսնենք, որ եվրոպականը հարազատ է միմիայն մեր գրաբարին։ Հովհաննես Թումանյան
- նախադաս լինելը
- տվյալ լեզվի օրենքներով քերականորեն ձևավորված ստորոգում դրսևորվող խոսքի միավոր, որը մտքի ձևավորման, արտահայտության և հաղորդակցման հիմնական միջոցն է
- (երաժշտ․) տե՛ս պարբերություն
- մեկ կամ ավելի բառերից ԿԱՄ բառակապակթություններից կազմված ասույթը, որն արտահայտում կամ արկնարկում է ավարտուն միտք, ունի կամ նկատի ունի հնչերանգաին ավարտվածություն և սահմանազատված է շարահյուսական կամ բացարձակ դադարներով
Հոմանիշներ խմբագրել
- (քրկն․) խոսք
- տուն խոսից, բան, խոսակցություն, շարագրություն
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Կ․Ե․ Մելիք-Վրթանեսյան, Մ․ Ա․ Տոնյան, Երաժշտական բացատրական բառարան, Երևան, «Խորհրդային գրող», 1989 — 270 էջ։
- Հ․ Լ․ Զաքարյան, Կետադրական բառարան․ Ուսումնական տեղեկատու, Երևան, «Զանգակ», 2013 — 240 էջ։