Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ նա•խա•լե•զու

Ստուգաբանություն

(լեզվբ․) պայմանական գիտական անվանում ցեղակից լեզուների հիմքը հանդիսացած և տնտեսականորեն վերականգնվող՝ տվյալ ընտանիքի կամ խմբի մեջ մտնող բոլոր լեզուների համար ընդհանուր նախնական լեզուն, հիմք լեզու ◆ Ցեղակից լեզուների մայր լեզուն, որից ծագել են նրանք՝ կոչվում է նախալեզու: Աբեղ

Բաղադրյալ բառեր

{{translatio}

|}

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։