նախածանց

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [nɑχɑˈt͡sɑnt͡sʰ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ նա•խա•ծանց 

Գոյական

1. (քրկն․) բառահիմքի կամ արմատի սկզբից դրվող ածանց
2. (լեզվբ․) այն ածանցը, որը կցվում, միանում է բառարմատին կամ բատին՝ սկզբից
3. նախածանցավոր բառ

Հոմանիշներ

1. (հնց․) նախամասնիկ
2. նախադաս ածանցական մասնիկ, նախադիր մասնիկ, բառակազմիչ նախադիր

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր
նախածանցային նախածանցավոր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ prefix գերմաներեն՝ Präfix, Vorsilbe, praefixus դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ префикс (ru) ‎(prefiks), пристафка (ru) ‎(pristafka), предаснова (ru) ‎(predasnova) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝ pérfix

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։