նախակարապետ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [nɑχɑkɑɾɑˈpɛt]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ նա•խա•կա•րա•պետ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- ուրիշների գոյության համար պայմաններ՝ հնարավորություն ստեղծող գործիչ, իր գործունեությամբ որևէ կարգի գործունեություն՝ իրադարձություն և այլն նախապատրաստող մարդ, ռահվիրա ◆ Նրանք եղան մեր նոր պոեզիայի նախակարապետները: «Գրական թերթ»
- որևէ իրադարձության՝ երևույթի և այլնին նախորդող կամ նախապատրաստող իրողություն՝ դեպք և այլն
- (փխբ․) որևէ բանի առաջին նշան, նախանշան ◆ Երևացին ծիծեռնակները՝ գարնան նախակարապետները: Եր
Հոմանիշներ խմբագրել
- ռահվիրա, առաջամարտիկ, դռնաբաց (հզվդ․)
- տե՛ս նախանշան
Արտահայտություններ խմբագրել
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | նախակարապետ(ը) | նախակարապետներ(ը) |
| Սեռ. | նախակարապետի | նախակարապետների |
| Տր. | նախակարապետի(ն) | նախակարապետների(ն) |
| Հայց. | նախակարապետ(ը) | նախակարապետներ(ը) |
| Բաց. | նախակարապետից | նախակարապետներից |
| Գործ. | նախակարապետով | նախակարապետներով |
| Ներգ. | նախակարապետում | նախակարապետներում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։