Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ նա•խա•սութ•յուն

Ստուգաբանություն

(լեզվբ․) բառի որևէ հնչյունն իր տեղից առաջ արտասանելը (օր․ կամուրջ-կարմուջ)
(լեզվբ․) դրափոխության, ինչպես և ետընթաց առնման հարաբերակից հնչյունափոխական երևույթ, երբ նախորդ հնչյունի փոփոխությունը պայմանավորում է հաջորդ հնչյունի մտապատկերի առաջ ընկնելով
շարահյուսության մեջ այն երևույթը, երբ հաջորդ նախադասությանը վերաբերվող բառը մտնում է նախորդ նախադասության կազմի մեջ, այսինքն՝ որևէ բառի նախահերթ գործածությունը նախդասության կառուցվածքում

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։