նախրահաց

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [nɑχɾɑˈhɑt͡sʰ]

վանկեր՝ նախ•րա•հաց 

1. Կարին՝ նախրորդին հերթով (օրը մի ընտանիքի կողմից) տրվող հաց ◆ Էսօր նախրահացի մեր դորն է։ (Ձեռագիր)
2. նախրապանին իբրև վարձ տրվող հացահատիկ

Արտահայտություններ

1. շեն տո՞ւն նախրահաց
   1. ունևորները նույնիսկ նախրապանի վարձը չուզելով են տալիս
   2. ունևորները իրենց համար կատարած ամենաչնչին վարձն անգամ դժվարությամբ են տալիս

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։