նահալ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ նա•հալ
նահալ1 խմբագրել
- Թբիլիսի, Արարատյան, Լոռի՝ փոքր ներքնակ ◆ Գորգով ծածկած տախտ նահալով և մութաքաներով։ (Գարեգին Սևունց) ◆ Ասավ. -Դեդի ջան, գնա թքավորին ասա, տղիդ նհալին տուր, տանեմ իմ ախչիկը կարի։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
Արտահայտություններ խմբագրել
նահալ2 խմբագրել
- Ագուլիս՝ ասել ◆ Իս ո՞ւնչ գիդիմ, Նահալըն յանի թե ախչիկը չի հովան։ (Խաթաբալա)
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։