Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ նա•ղա•րա

Ստուգաբանություն

(գվռ․) փոքրիկ թմբուկ, որ նվագում են երկու փայտե ձողիկներով
(երաժշտ․) հայկական ժողովրդական հարվածային նվագարան, իրենց ներկայացնում է միացված երկու տարբեր ծավալի խեցե փոքրիկ կճուճներ, որոնց վերին` բաց կողմերը պատված են բարակ փոկերով ձգված կաշվով, բարձրությունն է մոտավորապես 17 սմ, տրամագծերը` փոքրինը` 7 սմ, մեծինը` 12 սմ

Բաղադրյալ բառեր
նաղարաչի

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Կ․Ե․ Մելիք-Վրթանեսյան, Մ․ Ա․ Տոնյան, Երաժշտական բացատրական բառարան, Երևան, «Խորհրդային գրող», 1989 — 270 էջ։