նամուսավոր
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [nɑmusɑˈvɔɾ]
վանկեր՝ նա•մու•սա•վոր
- նամուսով՝ իր պատիվը բարոյականությունը՝ վարքը բարձր պահող ◆ Միր հաու նամուսավուր ախչիկն ուրիշ է։ (Գարեգին Սևունց) ◆ -Աստեղ նամուսը գին չունե, նամուսավոր, աննամուս մեկ են մերին հաշվով։ (Խաթաբալա) Ըրևում ա, վար նըմուսավուր մարթ ըս, քու էտ նըմուսետ դարդան քեզ պիտի մին լիվոթուն անեմ։ ՆԼՂԺբ
Արտահայտություններ խմբագրել
- նամուսլուն նամուսեն գը վախե, արսըզ նա գիդե թե իյնեն, Պատիվ՝ նամուս ունեցող մարդը աննամուսի հետ գլուխ չի դնում՝ իրեն վարկաբեկելու վախից, իսկ նա կարծում է թե իրենից է վախենում
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։