Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ նա•յի•սա

Կարին՝ մի կերպ, հազիվհազ ◆ Քիչըմ սիրդ առա, քանիմ բան հարցուց նայիսա կակզդելով պատասխանը տվի։ (Խաթաբալա)
մի փոքր, մի քիչ ◆ Գնա դուռը զարկ, ախչիկն օր դուռը չի բանա, ըսե. «Դուռը նայիսա ճըրուտ արա իմ մատը քեզի ցցում»։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Դավին մսի կտորտանքներեն մնացեր էին գետնին երեսը, ադոնցով նաիսամ կշտացա, պաղ ջուրմ ա խմեցի ու ճամփա ընկա։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
փոքր, չնչին, ցածր ◆ Նայիսա գին արին, բարձրացամ չում խարիր ոսկի։ Ահ
ինչևիցե, ինչևէ, ինչ որ է ◆ Նայիսա, էլըմ մարդ գնաց իր գործին, չում իրիկուն։ Ահ
վերջապես ◆ Ասոնցե էրկուսը իջավ, մեկալը չէր իջնի, «կըսեր թե՝ մարդու հոտ գուքա, աստեղ մարդ կա»։ Ընկերները շատ հերսոտան թե՝ անքան օր մենակ դու հոտ կառնիս։ Նայիսա իջուցին վար է։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)

Աղբյուրներ

Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։