Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ նա•շա•բար 

  1. նռան եփած՝ թանձրացած հյութ, որ գործ են ածում իբրև դեղ

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։