Հայերեն

վանկեր՝ նա•տո•յա•կան

Բառակազմություն

(նորբ․) (հպվ․) (փոխ․ ՆԱՏՕ+ական=North Atlantis Organization-Հյուսիսատլանտյան դաշինքի կազմակերպություն,) ՆԱՏՕ-ի անդամ ◆ Մեր պաշտպանվածության ամրապնդումը կսառեցնի նրանց տաք գլուխները, ովքեր իրենց ապագան տեսնում են նատոյական Թուրքիայի ռազմական ներուժի հետ։ -Իրավունք ◆ Եթե Սոլանան բավականին լուրջ առաջարկ բերի նատօյական ինֆրակառուցվածքի չտարածման վերաբերյա, ապա առանջընթաց կլինի։ Հայաստան (թերթ) ◆ Բայց նատօականները մինչև վերջ մնացին այն համոզմանը, որ Ադրբեջանի և Հայաստանի անդամակցության դեպքում կկարողան ազդել պատերազմի վրա։ Լրագիր (թերթ) ◆ Թուրքիան ՆԱՏՕ-ական զենք է կիրառել քուրդ բնակչության դեմ։ Երկիր (թերթ)

Թարգմանություն

Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։