Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ նեղ•կու•ճիկ 

  1. Բաղեշ՝ բավական նեղ, նեղավուն ◆ Այդ բարակ ու նեղկուկ երկու ծայրերուն մեջտեղերը, ծակեր թողված են ու հյուսված ատեն, որպեսզի այդ ծակերուն մեջեն զայր դարձնող ձողը անցվի։ Համո Սահյան ◆ Նեղուջուկ առու մը վազեր կո (Նիկողայոս Մամիկոնյան)

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։