Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ նե•ճիր•վա•նու•թյուն 

  1. Մուշ՝ որսորդություն ◆ Գեշն անոթցավ գնաց գթավ զառուծ, որ էղնեն աղբեր, մեկ տեղ նեճիրվանութեն էնեն, ապրեն։ Ահ ◆ Օր մա մեծ տղեն գելնի կերթա նեճիրվանութին էնի։ Ահ ◆ Տղեն կէրթեր սարեր նեճրվանութեն կէներ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։