ննգիր
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [nːɡiɾ]
վանկեր՝ ն(ը)ն•գիր
- Թբիլիսի՝ ընկեր ◆ Ննգիրը մեբաշ մեռավ։
- գործակից,գործընկեր ◆ Ուզում իս հիդը նընգիր դառնաս։
- ընկերության անդամ ◆ Բարեգործական ընկերությունը բացվելիս վեց օխտը հարուր նընգիր ուներ։
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։