նշաձող
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [nʃɑˈd͡zɔʁ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ն(ը)•շա•ձող
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- ճանապարհը՝ հողային սահմանները՝ որևէ բանի հատակագիծը և այլն ցույց տվող ցուցաձող
- տարբեր հատվածքի փայտանյութի երկար ու բարակ չորսվակ՝ զանազան գործածությունների համար (րեյկա) ◆ Հյուսները նշաձողը օգտագործում են որպես ստուգող քանոն՝ ռանդված մակերեսների ուղղագծությունը ստուգելու համար։ (դասագիրք)
- (փխբ․) որևէ բանի զարգացման՝ առաջընթացի առավելագույն կարևորություն ունեցող էտապ ◆ Պատմության հիմնական (նշաձողերը)։
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։