նստակյաց
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [nstɑkˈjɑt͡sʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ նստակեաց
վանկեր՝ ն(ը)ս•տակ•յաց
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- մի տեղում շարունակ բնակվող, մի տեղի մշտական բնակիչ հանդիսացող, տեղից-տեղ չքոչող, ոչ վաչկատուն
- մի տեղում մնացող՝ ապրող, չչվող ◆ նախաթռչուններ
- տեղից-տեղ գնալ՝ շրջել չսիրող, իր բնակավայրից դուրս գալ՝ զանազան տեղեր գնալ չսիրող
- միևնույն տեղում անցկացվող, տվյալ վայրում ընթացող ◆ նախակյանք
Հոմանիշներ
խմբագրել- մշտաբնակ, մշտակյաց, հաստատաբնակ, (հզվդ․) նստակաց, նստական, նստկան
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։