Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ վ(ը)•վաղ•կ(ը)•տել 

  1. Վան՝ սիրտը մարել՝ տրորվել (քաղցից)
  2. ցավից՝ կսկծից սիրտը տակնուվրա լինել ◆ Իսոք կյուկյեր միտըս, կ՛նվաղկտեր սիրտս, քեյոքախան կ՛էլներ խոկիս։ ԱՏՍ

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։