նրբաբանություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [nɾbɑbɑnutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ն(ը)ր•բա•բա•բա•նութ•յուն
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- բառերի և արտահայտությունների նրբերանգերի հմուտ գործադրությամբ՝ օգտագործումով խոսելը՝ գրելը՝ արտահայտվելը
- նրբաբան լինելը
- նրբաբանական խոսք
- (ոճբ․) հակասությունների՝ տրամաբանորեն իրար բացասող հասկացությունների կապակցությունը որպես արտահայտչականության սաստկացման ոճաբանական հնար (օքսիմորոն, օրինակ՝ անուշ դառնություն)
- ոճական դարձույթ, որ կազմվում է հակիմաստ բառերի հարադրությամբ
Հոմանիշներ
խմբագրել- նրբախոսություն, նրբալեզվություն, նրբասացություն
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Ֆ․Հ․ Խլղաթյան, Ոճաբանական տերմինների բառարան տեղեկատու, Երևան, ««Լույս» հրատարակչություն», 1976 — 111 էջ։