նրբատաշ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [nɾbɑˈtɑʃ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ն(ը)ր•բա•տաշ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- նուրբ տաշած՝ տաշված, նուրբ տաշվացքով
- սրբատաշ քարերով սարքած՝ կառուցած՝ կերտած
- (փխբ․) նուրբ, նրբամիտ, սրամիտ
- (փխբ․) նրբավարի նրբակիրթ
- (մսնգ․) նրբատաշված, նրբատաշած
Հոմանիշներ
խմբագրել- տե՛ս սրբատաշ
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։