շադա
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [ʃɑˈdɑ]
վանկեր՝ շա•դա
- Թբիլիսի, Բաղեշ՝ շարան ◆ Դաստամազիտ թիլի մեչըն մի շադա մարջ է քաշած։ Ս_Ն ◆ Տասներկու շադա Մարքրիտը ծախիլ կու տամ։ (Գարեգին Սևունց)
Արտահայտություններ խմբագրել
- շադա-շադա, շարան-շարան, շարք-շարք ◆ Մարքարիտըս շադա-շադա մունաթ չըքաշե։ Ս_Ն
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։