Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ շա•լա•պու•տիկ 

  1. գլխիվայր ջրի մեջ սուզվելը, ջրի մեջ գլխկոնծի տալը ◆ Սանասար տիսավ՝ աղուրդ վիզ տը կտրի, Ագուց մ՝իզար թագավորուն, Վուր գինաց իրեք շալապուտիկ վար մե մեկը ետևու։ Սասնա ծռեր

Արտահայտություններ խմբագրել

  1. շալապուտիկ էնել, գլուխկոնծի տալ, գլխի վրա իրեն ջուրը գցել ◆ Սանասար էլավ, զինք իթալ ծով. Մե՜կ Աստըծու անուն խտու, Զընք շալապուտիկ էրավ ծովու մեջ։ Սասնա ծռեր

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։