շալո
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ շա•լո
- Արարատյան, Էջմիածին՝ գերչակի զանգված՝ սալաքարի վրա որձաքարով տրորած, որից՝ եփելով ձեթ են հանում
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։